شیشهٔ صبر و سکونم ریز ریز
پیر رومی گفت در گوشم که خیز

آن حدیث شوق و آن جذب و یقین
آه آن ایوان و آن کاخ برین

با دل پر خون رسیدم بر درش
یک هجوم حور دیدم بر درش

بر لب شان زنده رود ای زنده رود
زنده رود ای صاحب سوز و سرود

شور و غوغا از یسار و از یمین
یکدو دم با ما نشین ، با ما نشین
زنده رود

راهرو کو داند اسرار سفر
ترسد از منزل ز رهزن بیشتر

عشق در هجر و وصال آسوده نیست
بی جمال لایزال آسوده نیست

ابتدا پیش بتان افتادگی
انتها از دلبران آزادگی

عشق بی پروا و هر دم در رحیل
در مکان و لامکان ابن السبیل

کیش ما مانند موج تیز گام
اختیار جاده و ترک مقام
حوران بهشت

شیوه ها داری مثال روزگار
یک نوای خوش دریغ از ما مدار