ایکه از خمخانه فطرت بجامم ریختی
ز آتش صهبای من بگداز مینای مرا

عشق را سرمایه ساز از گرمی فریاد من
شعلهٔ بیباک گردان خاک سینای مرا

چون بمیرم از غبار من چراغ لاله ساز
تازه کن داغ مرا سوزان بصحرای مرا