۳۲۴ بار خوانده شده

موی سپید

رهی بگونه چون لاله برگ غره مباش
که روزگارش چون شنبلید گرداند

گرت به فر جوانی امیدواری هاست
جهان پیر ترا نا امید گرداند

گر از دمیدن موی سپید بر سر خلق
زمانه آیت پیری پدید گرداند

دریغ و درد که مویی نماند بر سر من
که روزگار به پیری سپید گرداند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:ابنای روزگار
گوهر بعدی:سرنوشت
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.