۳۱۰ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۲۴۰

آن مُطربِ ما خوش است و چَنگَش
دیوانه شود دل از تَرَنگَش

چون چَنگ زَنَد یکی تو بِنْگَر
کَزْ لُطف چگونه گشت رَنگَش

گَر تَنگ آیی زِ زندگانی
بَرجِه به کِنار گیر تَنگَش
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۲۳۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۲۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.