جمال خود منما، جز به دیده پر آب
روا مدار، تیمم به خاک، در لب آب

تو شمع مجلس انسی، متاب روی از من
تو عین آب فراتی مده فریب سراب

کسی که سجده گهش، خاک آستانه توست
فرو نیاورد او، سر به مسجد و محراب

مکن به بوک و مگر عمر را تلف سلمان
بست که گشت بدین صرف، روزگار شباب