ای دوای درد بی‌درمان من
مرهم داغ دل بریان من

ای که هم جانی و هم جانان من
ای که هم دینی و هم ایمان من

در غم تو بی‌سر و سامان شدم
هم سر من باش و هم سامان من

hز سر هر دو جهان برخواستم
تا تو هم این باشی و هم آن من

خان و مانم گو برو در راه تو
بس بود عشق تو خان و مان من

گنج مهر خود نهادی در دلم
کردی آباد این دل ویران من

محو کن بود و نبودم تاز فیض
آن تو ماند نماند آن من