یگره ز خانه مست برا ای نگار من
بگذر میان جمع و ردا در کنار من

تا در کنار چشم منی تازه و تری
مانا که آب میکشی ای گل ز خار من

در دام زلف پرشکن تست پای دل
گو غمزه دست رنجه مکن در شکار من

غنج و دلال و عشوه و ناز است کار تو
افتادگی و عجز و نیاز است من

از دیده‌ام رود برهت جویبار اشک
تو ننگری بناز سوی جویبار من

تا کی ز بزم وصل تو حرمان نصیب من
بر بی‌سعادتیست همانا مدار من

از فیض در میان نه اثر ماند و نه عین
یکدم در‌ آئی ار ز کرم در کنار من