۳۴۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۴۸

بغم خویش دل ما خوش کن
خستگانرا بمدارا خوش کن

از فلک هر چه بما می‌آید
تو گوارا کن و بر ما خوش کن

دل ما را بقضا کن راضی
خاطر ما به بلاها خوش کن

من اگر قابلم ار ناقابل
تو قبولم کن و بدرا خوش کن

گر تقاضای قبولت باید
اولم پس بتمنا خوش کن

پایم ار نیست بسویت آیم
بسرم آی و سراپا خوش کن

خوش و ناخوش بخوشی دار مرا
ناخوشیها بخوشیها خوش کن

فیض را نیست بغیر از تو کسی
بدیش را بکرمها خوش کن
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۴۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.