۳۴۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۶۶

لعل لب تو چه با شکر کرد
وان لؤلؤ تر چه با گهر کرد

زلف و خالت چه کرد با مهر
چشم و ابرو چه با قمر کرد

رفتار خوشت چه کرد با سرو
گفتار خوشت چه با شکر کرد

آب و رنگت چو کرد با گل
سیب ذقنت چه با ثمر کرد

لطف و قهرت چه کرد با جان
هجر تو چه با دل و جگر کرد

چشم خوش مست تو چه پرداخت
چون جانب عاشقان نظر کرد

ایزد روزی که حسن میساخت
حسن تو ز نشاءه دگر کرد

بر خورد ز عمر هر که یکبار
بر صفحهٔ عارضت نظر کرد

امروز نسیم بوی جان داشت
مانا بحوالیت گذر کرد

وصف حسن تو فیض میگفت
چون نتوانست مختصر کرد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۶۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.