لذات نماند و المها
شادی گذرد جو برق و غمها

غمناک مباش ازآن و زین خوش
چون هردو رود سوی عدمها

هر حادثهٔ که برسرآید
هم سوی عدم کشد قدمها

هر پسریر است عسر در پی
هر عسریرا ز پی کرمها

آخر همه خواب با خیالیست
الا بنوشتهٔ قلمها

کز بهر جزای زشت و نیکو
ماند بصحیفها رقمها

لذات نماند و بماند
از پیروی هوا ندمها

هر محنت و هر بلا که بینی
کفّاره شمار بر ستمها

اندوه چو ما حی گناهست
خوشتر که در آن کشیم دمها

آن کن که بعاقبت بود خیر
فیض است و امید بر کرمها