ساقیا باده گُلْرنگ بیار
دارویِ دردِ دلِ تَنگ بیار

روزِ بَزم است نه روزِ رَزم است
خَنجَرِ جنگ بِبَر چَنگ بیار

ای زِ تو دَردکشانْ دُردکشان
دُردی‌‌یی که کُنَدَم دَنگ بیار

من زِ هر دُرد نمی‌گردم دَنگ
دُردیِ آن سَره سَرهنگ بیار

روزِ جام است نه نام و ناموس
نامْ از پیش بِبَر نَنگ بیار

کیمیایی که کُند سنگْ عَقیق
آزمون کُن بَرِ او سنگ بیار

صَیقلِ آیِنِه نُه فَلَک است
زِ امْتِحانْ آهن پُرزَنگ بیار

چَشمه خِضْر تو را می‌خوانَد
که سَبو کَش دو سه فَرسنگ بیار

پَسِ گَردن زِ چه رو می‌خاری
نَکْ ظَفَر هست تو آهنگ بیار

حرفْ رنگ است اگر خوش بوی است
جانِ‌ بی‌صورت و‌ بی‌رَنگ بیار

کَم کُنی رَنگ بِیَفزایَد روح
بویِ روحِ صَنَمِ شَنگ بیار

لب بِبَند از دَغَل و از حیلَت
جانِ‌ بی‌حیلَت و فرهنگ بیار