با پسر لقمان چنین گفت ای پسر
گرچه بسیاری سخن گفتم چوزر

ای عجب با آنکه لقمان آمدم
از بسی گفتن پشیمان آمدم

لیک هرگز از خموشی کردنم
نه پشیمان بود ونه غم خوردنم