گشت مجنون در بیابانی مقیم
بود آنگاهی زمستانی عظیم

آتشی بر کرده بود آن بی خبر
گرم می شد دل ز آتش گرم تر

از بر لیلی کسی آمد فراز
گفت ای از یار خود افتاده باز

چه خبر داری ز لیلی باز گوی
من نیم بیگانه با من راز گوی

گفت این دارم خبر کان سیمبر
هست از جان کندن من بی خبر

این بگفت و دست در اخگر گرفت
تا که اخگر جمله خاکستر گرفت