آن یکی دیوانهٔ پرسید راز
کای فلان حق را شناسی بی مجاز

گفت چون نشناسمش صد باره من
زانک ازو گشتم چنین آواره من

هم ز شهر و هم زخویشان دور کرد
دل زمن برد و مرا مهجور کرد

روز و شب در دست دارد دامنم
جمله من او را شناسم تا منم