بود ملاحی معمر کار دان
زو کسی پرسید کای بسیار دان

از عجایبهای دریا بازگوی
گفتش آن ملاح کای اسرار جوی

این عجبتر دیدهام من کز بحار
در سلامت کشتی آید باکنار

کشتئی بر روی غرقابی مدام
موج میآید دمادم بر دوام

ما میان موج و غرقابی سیاه
منتظر تا باد چون آید ز راه

بر نیاید هیچ کاری از حیل
و اطلاعی نیست بر لوح ازل

پس طریق تو بفرمان رفتن است
بیخودی در وادی جان رفتن است

بنده آن بهتر که بر فرمان رود
کز خداوند آنچه خواهد آن رود