کرد درویشی ز درویشی سؤال
کارزویت چیست ای درویش حال

گفت از ملک دو عالم خشک و تر
ناچخی میبایدم اما دو سر

تا بیک سر وارهانم خویش را
وز دگر سر خواجهٔ درویش را

تا چونه تو باشی و نه من پدید
حق شود بی ننگ ما روشن پدید

تادرین حضرت خودی میماندت
صد جهان پر بدی میماندت

زنکه گر موئی بماند از خودیت
هفت دوزخ پر برآید از بدیت