کشتئی آورد در دریا شکست
تختهٔ زان جمله بر بالا نشست

گربه و موشی بر آن تخته بماند
کارشان با یکدگر پخته بماند

نه ز گربه بیم بود آن موش را
نه بموش آهنگ آن مغشوش را

هر دو تن از هول دریا ای عجب
در تحیر باز مانده خشک لب

زهرهٔ جنبش نه و یارای سیر
هر دو بیخود گشته نه عین و نه غیر

در قیامت نیز این غوغا بود
یعنی آنجا نه تو و نه ما بود

هیبت این راه کار مشکلست
صد جهان زین سهم پرخون دلست

هرکه او نزدیک تر حیران ترست
کار دوران پارهٔ آسان ترست