نخستین قسم را گویند ارادت
که بستانند از اهل سعادت

چنین خرقه ز دست شیخ پوشند
بجان در راه تعظیمش بکوشند

ز دست هیچکس پوشید نتوان
چنین خرقه یقین در راه اخوان

بترک اسم دارد قسم ثانی
چو درویشی همی باید که دانی

ز دست هر که نیکو حال باشد
عدوی نفس و جاه و مال باشد

توان پوشیدن و شاید نگهداشت
فتوح روزگار خویش انگاشت