۳۱۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۱۰۰۸

یا مَنْ نَعماهُ غَیرُ مَعدُود
وَ السَّعیُ لَدَیهِ غَیرُ مَردُود

قَد اَکرَمَنا وَ قَد دَعانا
کَی نَعبُدَهُ وَ نِعمَ مَعبُود

لا یَطلُبُ حَمدَنا لِفَخرٍ
بَل یَجعَلُنا بِذاکَ مَحمُود

قَد بَشَّرَ بِاللِّقاءِ صِدقًه
مَن حَضرَتُهُ الکریمُ مَورُود

وَ الَعدُ مِنَ الحَبیبِ حُلوٌ
وَ السَّعیُ الَی السُّعُودِ مَسعُود

خاصا سَعدی که او به هر دَم
صد دل به سُعودِ خویش بِربود
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۰۰۷
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۰۰۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.