من بِسازَم ولیک کِی شاید
زاغ با طوطیانْ شِکَر خاید؟

هر یکی را وَلایَت است جُدا
کَژْ با راست راست کِی آید؟

گر چه طوطی خود از شِکَر زنده است
زاغ را می چَمینِ خَر باید

عشقْ در خویش بین کجا گُنجَد؟
ماده گُرگْ شیرِ نَر زاید؟

بِگُریز از کسی که عاشق نیست
زان زِ گَرگین تو را گَر اَفْزاید

وَرْ شَوی کوفته به هاوَنِ عشق
 دان که او سُرمه ایت می‌ساید

رو بِکُن تو خَراب خانه از آنْک
شَمسِ تبریز مَست می‌آید