۲۲۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۷۰

شمعی که ز سوز خویش بر خود بگریست
این خنده به سر بریدنش باری چیست

در عشق چو شمعِ مرده میباید زیست
پس در همه کس چو شمع روشن نگریست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.