۱۹۵ بار خوانده شده

شمارهٔ ۳۰

گل گفت: چو نیست هفتهای روی نشست
از کم عمری پشت امیدم بشکست

هر چند چو آتشم بدین سیرآبی
بر خاک فتاده میروم باد به دست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.