۲۰۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۱۱

چون برگِ گلت بدید گلبرگِ طری
شق کرد قَصَب به دست بادِ سحری

شد تا به برِ گلابگر جامه دران
از شرم رخت در آتش افتاد و گری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.