۲۵۴ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۰

چون سنگ وجود لعل شد کانم را
در میبینم قطرهٔ بارانم را

برخاست دلم چنان که ننشیند باز
از بس که فرو نشاندم جانم را
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۳۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.