۳۷۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۵۳

هم لَبانِ میْ فُروشَت باده را ارزان کُند
هم دو چَشمِ شوخِ مَستَت رَطْلْ را گَردان کُند

هم جهان را نور بَخشَد آفتابِ رویِ تو
زَهْر را تِریاق سازد کُفْر را ایمان کُند

هر کِه را در چَشمْ آرَد چَشمِ او روشن شود
هر کِه را از جانْ بَرآرَد غَرقهٔ جانان کُند

چون که بر کُرسی بَرآیَد پادشاهِ روحِ او
چَرخ را بَرهَم دَرانَد عَرشْ را لَرْزان کُند

آن کِه از حاجَت نَظَر دارد به کاسه­یْ هر کسی
لُطفِ او بَرگیرد و هم کاسهٔ سُلطان کُند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۵۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.