۳۵۷ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۵۲

هم دِلَم رَهْ می‌نِمایَد هم دِلَم رَهْ می‌زَنَد
هم دِلَم قُلّاب و هم دلْ سِکّهٔ شَهْ می‌زَنَد

هم دِلَم اَفْغان کُنان گوید که راهِ من زدند
هم دلِ من راهِ عَیّارانِ اَبْلَه می‌زَنَد

هم دلِ من هَمچو شِحْنه طالِبِ دُزدان شُده
هم دلِ من هَمچو دُزدان نیمْ شب رَهْ می‌زَنَد

گَهْ چو حُکْمِ حَق دلِ من قَصدِ سَرها می‌کُند
گَهْ چو مُرغِ سَربُریده اَللَّهْ اَللَّهْ می‌زَنَد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۵۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۵۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.