تو طوطی قفس را تا نمیری
نخواهی رستن از بند اسیری

ترا چون در صف صورت کشیدند
تو افتادی بدام ایشان بریدند

بمیر از لذت و ترک شکر کن
چو سیمرغ از همه عالم گذر کن

اگر ترک از شکر گیری تو چون باز
به هندوستان روحانی رسی باز

وگرنه بر سر باطل بمانی
چو کوری بی عصا در گل بمانی

همی غلطی چو مرغ سر بریده
بدست خویشتن شهپر بریده