به نزد خانهٔ دستور کشور
وثاقی مختصر بگرفت بی در

همی مالید سالی بیشتر عور
تن خود را بدان دیوار دستور

ز نزدیکان یکی می‌دید از دور
به عالم فاش گشت این راز مستور

وزیر شهر شروان مرد را گفت
چه مقصود است ترا بر خاک ما خفت

جوابش داد و گفت ای چشمهٔ نور
زرخسار تو بادا چشم بد دور

یکی دل خسته‌ام ای صدر عالم
نمی‌داند کسی اسرار حالم

چو فر دولت اندر خانهٔ تست
دل من مرغ دام و دانهٔ تست

همی مالم تن خود را به دیوار
مگر روزی دهی در خانه‌ام بار

خوش آمد این سخن در گوش جانش
ز زر پر کرد دامان ودهانش

مقرب گشت حضرت راچنان شد
که حکمش بر همه شروان روان شد

اگر خواهد کسی تا میر گردد
به گرد پادشاه و میر گردد