۲۲۷ بار خوانده شده

(۴) حکایت در ذمّ دنیا

چنین دادست صاحب شرع فتوی
که هر کو یک سخن گوید ز دنیی

به پانصد سال ره کانرا شمارست
ز جنّت دور افتد، این چه کارست

ز دنیا یک سخن، خود چون بوَد آن
که گر افزون بود افزون بود آن

کسی کو عمر در دنیی بسر برد
قوی مردی بوَد، در دین اگر مُرد

چو کُشتی در ره دنیا تو خود را
خری باشی که باشی گول و خود را

ز دنیی جزپشیمانی چه خیزد
نمی‌دانی ز نادانی چه خیزد؟
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:(۳) حکایت نوشروان عادل
گوهر بعدی:(۵) حکایت در ذمّ دنیا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.