۳۸۱ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۷۰۲

پَرکَندگی از نِفاق خیزد
پیروزی از اِتِّفاق خیزد

تو ناز کُنیّ و یارِ تو ناز
چون ناز دو شُد طَلاق خیزد

وَرْزان که نیاز پیش آری
صد وَصْلَت و صد عِناق خیزد

از ناز شود وَلایَتی تَنْگ
در دلْ سَفَرِ عِراق خیزد

تو خونِ تَکَبُّر اَرْ نریزی
خون جوش کُند خُناق خیزد

رو دُردیِ ناز را بِپالا
زیرا طَرَب از رَواق خیزد

یارْ آن طَلَبَد که ذوقْ یابَد
زیرا طَلَب از مَذاق خیزد

یار است نه چوب مَشْکَن او را
چون بَرشِکَنی طَراق خیزد

این بانگِ طَراق چوبِ ما را
دانیم که از فِراق خیزد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۰۱
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۰۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.