۴۸۹ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۶۷۳

کسی کَزْ غَمْزه‌یی صد عقل بَنْدد
گَر او بر ما نَخَندد پس کِه خَندد؟

اگر تَسْخَر کُند بر چَرخ و خورشید
بُوَد انصاف و انصافْ آن پَسَندد

دلا می‌جوش همچون موجِ دریا
که گَر دریا بیارامَد بِگَندد

چو خورشیدیّ و از خود پاک گَشتی
زِ تو چَنگِ اَجَل جُز غَم نَرَندد

شِکَرشیرینیِ گفتن رَها کُن
وَلیکِن کانِ قَندی چون نَقَندد
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۶۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۶۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.