۲۶۹ بار خوانده شده
گل من از خمیر شیشه و جام است پنداری
که چون خالی شدم از باده، خندیدن نمیدانم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
که چون خالی شدم از باده، خندیدن نمیدانم
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:تکبیت شمارهٔ ۱۱۵۸
گوهر بعدی:تکبیت شمارهٔ ۱۱۶۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.