۲۶۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۸۶۲

در زیر غزل‌ها و نفیر و زاری
دردیست مرا ز چهره‌های ناری

هرچند که رسم دلبریهاش خوشست
کو آن خوشی‌ئیکه او کند دلداری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۸۶۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۸۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.