۳۱۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۵

با یار به گلزار شدم رهگذری
بر گل نظری فکندم از بی‌خبری

دلدار به من گفت که شرمت بادا
رخسار من اینجا و تو بر گل نگری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.