۳۰۳ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۲

لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای
امروز چو زلف خود پس انداخته‌ای

چشم توز می مست و من از چشم تو مست
زان مست بدین مست نپرداخته‌ای
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.