۳۰۷ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۹۰

گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای
ور پست کنی مرا تو برداشته‌ای

خاکی بودم به زیر پاهای خسان
همچون فلکم مها تو افراشته‌ای
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۸۹
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۹۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.