۲۷۷ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۲

ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری

من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.