۲۷۴ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۱۶

ای چون علم بلند در صحرائی
وی چون شکر شگرف در حلوائی

زان میترسم که بدرگ و بدرائی
در مغز تو افکند دگر سودائی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۱۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.