۲۸۴ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۷۰۱

ای آنکه مرا دهر زبان میدانی
ور زانکه ببندند دهان میدانی

ور جان و دلم نهان شود زیر زمین
شاد است روانم که روان میدانی
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۰
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۷۰۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.