۲۸۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۴۹۶

گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان
در حسن برآیم ز زمین صد چندان

از خاک چو جمله دانه‌ها میروید
هم دانهٔ آدمی بروید میدان
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۴۹۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۴۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.