۲۸۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۳۳۵

من دوش فراق را جفا میگفتم
با دهر فراق پیش می‌آشفتم

خود را دیدم که با خیالت جفتم
با جفت خیال تو برفتم خفتم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۳۳۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۳۳۶
نظرها و حاشیه ها
ناشناس
۱۴۰۰/۱۰/۶ ۱۱:۴۴

اين رباعي زيبا مرا به ياد پروژه بزرگ متاورس مارك زاكربرگ مي اندازد و اينكه فن آوري توانسته است تا روياي جفانگفتن به فراق را به واقعيت تبديل كند.