۴۵۶ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۲۴۵

ز اول که حدیث عاشقی بشنودم
جان و دل و دیده در رهش فرسودم

گفتم که مگر عاشق و معشوق دواند
خود هر دو یکی بود من احول بودم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۴۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۴۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.