۲۷۲ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۱۹۵

تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم
چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم

ارواح ترا سجده‌کنان میگویند
چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۱۹۴
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۱۹۶
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.