۲۷۸ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۶

گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ
من آن توام بخسب ایمن به فراغ

ترسم که چراغ زیر طشتی بنهی
وانگاه بجویمش به صد چشم و چراغ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۰۵۵
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.