۲۸۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۰۵۳

ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ
محروم ز بلبل و گلستان ز باغ

دریاب که این دم اگرت فوت شود
بسیار طلب کنی به صد چشم و چراغ
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۰۵۲
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۰۵۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.