چون دِلَت با من نباشد، هم‌نشینی سود نیست
گرچه با من می‌نِشینی، چون چُنینی سود نیست

چون دَهانَت بسته باشد، در جِگَر آتَش بُوَد
در میانِ جو دَرآیی، آب بینی، سود نیست

چون که در تَنْ جان نباشد، صورَتَش را ذوق نیست
چون نباشد نان و نِعْمَت، صَحْن و سینی سود نیست

گَر زمین از مُشک و عَنْبَر پُر شود تا آسْمان
چون نباشد آدمی را راهِ بینی، سود نیست

تا زِ آتش می‌گُریزی، تُرش و خامی چون خَمیر
گَر هزاران یار و دِلْبَر می‌گُزینی سود نیست