امروز جُنونِ نو رَسیده‌ست
زَنجیرِ هزار دل کَشیده‌ست

امروز زِ کَندهایِ اَبلْوج
پَهلویِ جَوال‌ها دَریده‌ست

باز آن بَدَوی به هِجْده ای قَلْب
آن یوسُفِ حُسن را خَریده‌ست

جان‌ها همه شب به عِزّ و اِقْبال
در نرگس و یاسَمَن چَریده‌ست

تا لاجَرَم از بِگاهْ هر جان
چالاک و لَطیف و بَرجَهیده‌ست

امروز بنفشه زار و لاله
از سنگ و کُلوخْ بَردَمیده‌ست

بِشْکُفت درخت در زمستان
در بَهمنْ میوه‌ها پَزیده‌ست

گویی که خدایْ عالَمی نو
در عالَمِ کُهنه آفریده‌ست

ای عارفِ عاشقْ این غَزَل گو
کت عشق ز عاشقان گُزیده‌ست

بر چهره چون زَرِ تو گازی‌ست
آن سیمبَرَت مَگَر گَزیده‌ست؟

شاید که نَوازَد آن دلی را
کَانْدَر غَم او بَسی طَپیده‌ست

خاموش و تَفَرُّج چَمَن کُن
کاِمْروز نیابَتِ دو دیده‌ست