اَیا ساقی توی قاضیِّ حاجات
شرابی دِهْ که آرَد در مُراعات

چُنان گشتم زِ مَستیّ و خَرابی
که نَشْناسَم اشارات از عِبارات

پدر بر خُمِّ خَمْرَم وَقْف کرده‌ست
سَبیلم کرد مادر بر خَرابات

دو گوشم بَست یزدان تا رَهیدَم
زِ حالِ دیّ و فردا و خُرافات

دگرگون است کویِ اَهْلِ تَمْییز
که آن جا رَسْم، طاعات است و زَلّات

دَرین کو کَدخُدا شاهی‌ست باقی
فرو روبیده این کو را زِ آفات