۲۸۱ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۲۲

آن جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و لبش خندان است

اندازهٔ جان نیست چنان لطف و جمال
آهسته بگوئیم مگر جانانست
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۱
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۲۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.