۳۰۰ بار خوانده شده

رباعی شمارهٔ ۱۲۹

دی باد صبا ز خاک بر داشت سرم
آن نامه بیاورد و بر افراشت سرم

گفتم که: ببوسم و نهم بر سینه
خود دیده رها نکرد و نگذاشت سرم
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:رباعی شمارهٔ ۱۲۸
گوهر بعدی:رباعی شمارهٔ ۱۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.